بهجت عارفان ( ذکر گفتن در همه حال )

ذکرُ الله که حدی ندارد، اعمّ از ذکر قلبی و لسانی، بلکه اعمّ از ذکر بدنی است. چون تمام طاعات و همۀ آن چه مرضیّ خدا است، ذکر الله است.                                                             [در محضر بهجت:1/7] 

در روایتى از امام جواد ـ علیه السّلام ـ آمده است:

  « القَصْدُ اِلى اللّه تَعالى بالقُلُوبِ اَبْلَغُ مِنْ اِتْعاب الجَوارِحِ بالاَعْمالِ »(1)

"آهنگ خدا نمودن با دل، از خسته کردن اعضا و جوارح با اعمال {غیرقلبى} رساتر است."